Burkina Faso
Half oktober - driekwart oktober 2008
Voor 1984 was het land bekend onder de naam Boven Volta. De toenmalige president, Thomas Sankara heeft het land de mooi klinkende naam Burkina Faso gegeven. Een vrije vertaling hiervan is ‘Land van de eerlijke mensen’. Sankara, een socialist die zelf via een staatsgreep aan de macht is gekomen, heeft in een korte periode ook veel goede zaken tot stand gebracht, maar werd zelf in 1987 het slachtoffer van een volgende staatsgreep.
In de stad Ouahigouya ontmoeten we een Spaans stel dat al vier jaar onderweg is met hun Vito-busje. Ze zijn lang in Azië geweest en omdat ze nog een paar maanden over hebben maken ze een trip door West-Afrika. Leuk om verhalen uit te wisselen en op te halen. De camper is te groot om op de binnenplaats van het guesthouse te staan en parkeren maar voor de deur. Tegenover ons ligt een afvalberg waar flinke aasgieren zich tegoed doen.
In de hoofdstad Ouagadougou (je spreekt het uit als: waga-doo-goo) vinden we voor de verandering het hotel OK-Inn redelijk makkelijk. We kunnen gratis op het parkeerterrein in een bosachtige omgeving staan en mogen zelfs gratis gebruik maken van het zwembad. In ruil hiervoor moeten we dan wel eten in het restaurant. Dat blijkt een heel goede deal te zijn want het restaurant is een van de beste van de stad.
We komen even heerlijk bij, laten de was doen. Het hotel was te duur maar de ober deed het clandestien voor de helft van de prijs. Was in verhouding nog veel geld maar we waren wel in een keer van onze overvolle PTT-postwaszak af. Onder de bomen bouwen we een kabouterhuisje dat we dan weer kunnen combineren met een opdracht van school.
Tom komt ook af en toe mee naar school. Dat vindt hij reuze stoer (we doen school binnen in Pipeloi of buiten onder de luifel als we een rustig plekje hebben). Ze gaan echt op in het gebeuren en noemen Marga tijdens de les dan ook vaak juf.
Vrijdag met een taxi naar de ambassade van Ghana voor het visa; de eerste keer van de reis dat we hiervoor naar een ambassade moeten. Het is wel mogelijk om het aan de grens te kopen maar dat is vier keer zo duur. We vullen de papieren in en leveren de foto´s (4 per persoon!) erbij. De dame zegt dat wij door haar worden gematst en kunnen de paspoorten al na twee uur ophalen. Normaal duurt het minstens twee dagen. Dank, dank… en o, en wat zit uw haar toch mooi…!
We vermoeden dat onze presentatie heeft geholpen. Netjes gekleed en met twee blonde schatjes (die wel heel veel herrie maken).
In het donker lopen we met ze vieren de drukke doorgaande weg op met een pannetje. We laten het bij een van de vele eetstalletjes vullen met rijst en vleessaus. De kosten hiervan bedragen nog geen 5% van de rekening in het hotelrestaurant. De sfeer op de straat is gemoedelijk en er zijn veel mensen op de been. Burkina Faso vinden we toch al behoorlijk relax. De mensen behulpzaam en vriendelijk. Soms kijken ze je argwanend aan maar als je ze dan groet dan verschijnt de parelwitte tandenrij in een grote glimlach.
We doen nog even groot inkopen bij een supermarkt (van een…, jawel), en vertrekken naar de grens met Ghana. Ook hier is de grensovergang prettig druk. Het vertrouwde geldwisselaargilde meldt zich ook hier weer snel. Gelukkig hadden we van de Spanjaarden al het een en ander gehoord over de valuta van Ghana, de Cedis. De munteenheid was in de afgelopen jaren zo sterk gedevalueerd dat het aantal nullen op de biljetten de lay-out van het bankpapier leuk begon op te vullen. Een bankbiljet van 10.000 cedi was gelijk aan ca. 6 euro. Sinds ruim een jaar zijn er vijf nullen afgehaald. Kortom, we kregen een hele lage wisselkoers aangeboden dus dan maar in de eerste de beste stad.
Na de bekende stempeltjes in de paspoorten en het carnet rijden we naar de Ghanese post.
Bij de douane lopen Fleur en Tom mee. De medewerkers zijn vriendelijk en we zien sinds lange tijd weer computers op de douanebalie staan. Prettig is ook dat we iedereen nu goed in het Engels kunnen verstaan. Snel hierna rijden we het land in.