Welkom op onze site > Reisverhalen > Zambia

Zambia

half mei – eind mei 2009

 

Als we vanaf de ferry Zambia inrijden is het een typisch Afrikaanse drukte. Veel vrachtwagenverkeer, kriskras door elkaar en het asfalt is verdwenen.

In de drukte parkeren we Pipeloi en Marcel gaat met de papieren op pad voor het regelwerk. Wij blijven in de auto en er wordt van alles aangeboden en gevraagd.

Een politieagent bonkt op de deur en wil dat ik Pipeloi verplaatst anders worden we klemgezet. Achteruit de heuvel afrijden vind ik een te groot risico. Ik vertel dat ik dit niet kan. ‘Oh mamma, you can do it, just do it!’ zegt hij geërgerd.

Bijna iedereen noemt je hier Mama of Sister. Ik ga op zoek naar Marcel en vind hem bij één van de loketjes, en neem het carnet over.

 

Er zijn ook geldwisselaars die Zimbabwe dollars voor je willen wisselen, maar dat is natuurlijk nep want de munteenheid is praktisch uit de handel. Als je dat zegt krijg je een briefje van 100 triljoen Zimbabwe dollar als souvenir. Op het laatst kon je daar een paar snoepjes voor kopen.

 

De bedragen van roadtax, carbontax en nog veel meer vliegen ons om de oren en de visa blijkt 2x zo duur te zijn dan verwacht. Als we de grens over zijn komt onze runner en schuift door het raampje de verzekering, een lokale tax en de roadtax. De verzekering klopt van geen kanten. Marcel gaat met hem mee naar het kantoor en krijgt de verzekering voor de helft van de prijs. Onze duurste grensovergang tot nu toe. Bij elkaar ca. 300 euro en dan noemt men de grensovergang Rosso in Mauritantie de meest corrupte. We zijn er wel klaar mee en vertrekken naar het 80 kilometer verderop gelegen Livingstone.

 

   

 

Livingstone is een levendig stadje. We doen boodschappen vinden een leuke plek bij The Zambezi Waterfront Lodge aan de rivier, vanwaar we de grote nevelwolk boven de Victoria watervallen zien. De volgende dag rijden we naar het kleine vliegveld van het stadje en verwelkomen na een uurtje Ilse. Een gezellig weerzien. Ilse haar rugzak zit vol met verrassingen. Een doosje frikadellen, zoute haring, diverse kasen en gerookte zalm. We hebben een heerlijke lunch. Als we even niet opletten gaan de aapjes met het brood er vandoor. Ook heeft ze de compressor voor de koelkast succesvol door de douane geloodst, het weegt als lood en heeft de vorm van een bom.

 

We bezoeken de Victoriawatervallen, een enorm waterspektakel. Over een breedte van 1700 meter dondert gemiddeld een miljoen liter water per seconde over de rand 180 meter naar beneden. De Zambezi-rivier vervolgd dan haar weg door een canyon om uiteindelijk weer in een normale rivier uit te monden.

 

    

 

We wandelen langs de watervallen en door de nevel worden we kletsnat. Een bijzondere plek om te zijn. We worden getrakteerd op een regenboog. De boog eindigt slechts drie meter bij ons vandaan en het lijkt net of we die kunnen aanraken. Geen pot goud te zien. Nadat we droge kleren hebben aangetrokken, wandelen we, het laatste stukje klauteren, naar beneden naar de naar Boiling pot. Hier zien we de watervallen van de andere kant. We zien ook de bungeejumpers hun sprong van de brug, die de grens vormt tussen Zimbabwe en Zambia, maken.

Lang voordat de watervallen bekend werden onder de bekende naam, werden deze door de lokale bevolking in het Kololo, Mosi-oa-Tunya, genoemd. Vrij vertaald betekent dit heel poëtisch: ‘Het rook dat dondert’.

 

      

 

S avonds genieten we van een prachtige zonsondergang en zien de neveldampen mooi verkleuren.

 

De weg van Livingstone richting Lusaka is mooi er wordt langs de weg veel houtskool aangeboden. De weg is voor een deel in niet al te beste staat. Tegen de avond komen we aan bij de Moorings Farm in Monze.

Voor het hek moeten we allemaal onze handen wassen en met de schoenen door een ontsmettingsbad stappen ter voorkoming van de verspreiding van mond en klauwzeer. Pipeloi krijgt ook nog een ontsmettingsdouche. Het is een leuke plek en blijven een dagje langer.

 

                  

 

De laatste kilometers naar de Lower Zambezi is off road en dat hebben we een tijd niet gehad. We hobbelen en stuiteren over het pad. Aan de rivier de Kafue vinden we een zeer rustige plek.

Ons plan is om de volgende dag met de pont richting het nationale park te gaan. We informeren naar de pont. Het blijkt dat de hoofdprijs wordt gerekend voor de kleine oversteek en de weg naar het park is in slechte staat. We besluiten om aan deze kant te blijven en gaan s’middag met een klein bootje de Zambezi op.

De omgeving is betoverend, vele kleuren groen en een zwerm Ibissen die opvliegen als we langs varen.

 

   

 

We zien van heel dichtbij een grote groep nijlpaarden. Daarna een enorme krokodil van wel zeven meter. Olifanten, nog meer nijlpaarden en een krokodil die van de wal onder de boot door het water induikt. Veel verschillende vogels. Kleine gekleurde vogeltjes die in de wand van de rivieroever hun nestjes hebben en visarends. De omgeving is heuvelachtig en groen met verschillende eilandjes. Aan de andere kant van de rivier ligt Mana Pools, het beroemde dierenpark in Zimbabwe. Daar houden we een korte lunchpauze, zijn we toch nog even in Zimbabwe geweest. De hele tocht is volop genieten met als afsluiting een veel kleurige zonsondergang. Op de terugweg mogen afwisselend Fleur en Tom een tijdje sturen, beiden met een bigsmile.

 

    

 

De volgende dag rijden we iets terug naar een andere lodge, de Zambezibreezers, direct aan de Zambezi. Hier hebben we een geweldig uitzicht over de rivier. Op de campsite zien we een grote leguaan en horen de nijlpaarden grommen achter het riet. In de nacht komen ze ook de camping op maar zien ze niet. We hebben hier een paar heerlijke dagen, zwemmen, luieren en bakken koekjes, brood en pannenkoeken.

 

  

 

Lusaka is voor een hoofdstad zeer relaxed en vinden er gemakkelijk onze weg. Over twee dagen vertrekt Ilse alweer naar Nederland.

In Lusaka bezoeken we de markt, een gezellige drukte, veel te zien en te koop.

Dinsdagochtend vroeg nemen we afscheid van Ilse. We hebben een gezellige tijd met elkaar gehad, het is omgevlogen.

 

We laten de vaste monteur van de camping komen en die repareert onze koelkast tegen een stevige vergoeding. Tja, een blanke koelkast repareren kost in Afrika nu eenmaal veel maar dan een zwarte. Na zeven maanden doet ie het gelukkig weer met dank aan de leverancier in Nederland.

 

De eigenaars van de camping aan de Luangwabridge komen uit Zuid-Afrika. De man komt van herkomst zelfs uit Nederland. Het is in het algemeen niet druk en dat is volgens hen ook te wijten aan de economische crises in de wereld. Met name de duurdere lodges hebben het nu erg moeilijk om te overleven.

Vanaf het mooie terras hebben we uitzicht over Luangwa rivier, aan de overkant ligt Mozambique.

 

         

 

Vanaf Chipata rijden we Zambia uit. Het roadtax formulier wordt gecheckt. Als je te weinig hebt betaald kun je alsnog aanvullen. Voor de rest gaan de handelingen bij de grensovergang eenvoudig en snel.